1-2-1 کود شیمیایی زراعت

ترکیبات نیتروژنه در کودهای شیمیایی و حیوانی

Nitrogen compounds in Chemical and Animal Fertilizers

98-6-22

از سال 1980 به بعد در اتریش، واردات مواد معدنی نیتروژن‌دار در بخش کشاورزی تا حدود 50 درصد کاهش یافته است. در کشاورزی اتریش، به دلیل اهمیت مواد معدنی نیتروژن‌دار و کودهای حیوانی، مقدار مصرف مجاز نیتروژن بسیار مورد توجه قرار گرفته و خدمات مشاوره کشاورزی اتریش برای آزمایش انواع کود شیمیایی و استراتژی‌های مربوط به آن، آزمونی را تدارک دیده است که در اینجا با توجه به اهمیت نیتروژن، آخرین نتایج در مورد انواع مواد مذکور، منگنز و دیگر ریزمغذی‌ها ارائه خواهد شد.

مصرف نیتروژن در کشاورزی اتریش

از اواسط دهه 1990 به بعد، واردات مواد معدنی نیتروژن‌دار به میزان چشمگیری کاهش یافته است. در این زمان، مقدار نیتروژن در کودهای حیوانی، در لبنیات ثابت بوده و مخصوصاً در کودهای دامی بسیار کاهش یافته است. این به دلیل آن است که در دوره مشابه، نیتروژن دفعی در هر کیلوگرم لبنیات و نیتروژن دفعی حاصل از هر کیلوگرم کود حیوانی که توسط دام‌ها تولید می‌شود، 35 تا 40 درصد کاهش یافته است.
کاهش نیتروژن در کودهای شیمیایی معدنی به تولید کودهای شیمیایی باکیفیت و بهتر از کودهای حیوانی نیتروژنه منجر می‌شود و امروزه سهمیه نیتروژن، دو درصد کمتر از مقدار آن در سال 1998 است که مقدار این سهمیه براساس نرخ اقتصادی مطلوب پایه‌گذاری شده بود.
مقدار خروج نیتروژن از فرآورده‌های کشاورزی (گوشت، شیر، تخم‌مرغ و محصولات کاشتنی برای صادرات یا مصرف داخلی)‌ تقریباً ثابت است. یعنی تعادل شبکه نیتروژنی برای کشاورزی باید تا 40 درصد کاهش یابد. لزوم محدودسازی مصرف نیتروژن برای بذرها مشخص است. هر چند از سال 1990 به بعد، مقدار بار محصول مطابق روش‌های معمول تولید سالیانه برای یک تن جو تابستانه کاهش نیافته، اما در دیگر کشورهای اروپایی، بدون محدودیت مصرف نیتروژن،‌ مقدار بار محصول به شدت کاهش یافته و همچنان نیز در حال کاهش است. هم‌اکنون سهمیه مصرف نیتروژن به اندازه‌ای چشمگیر کاهش یافته است؛ به‌طوری‌که از دیگر عوامل ضروری برای محدود کردن سهمیه نیتروژن، کاهش حجم پروتئین‌های گیاهی است.
نکات مهم در مورد کودهای شیمیایی آزمایشی در مرکز مشاوره کشاورزی اتریش در سال 2006 علائم و حساسیت‌های نیتروژن آزمایشی در سال 2006
در فوریه سال 2006 در «SQUARE GRID NET» دانمارک، محاسبات و اندازه‌گیری نیتروژن معدنی 150 محصول با اندازه‌گیری‌های سال 1995 تا 2005 مقایسه شد و نشان داد که آسیب‌های نیتروژن ناشی از کاهش 15 تا 20 کیلوگرمی نیتروژن از حالت نرمال بوده است.
مطابق قانون، کشاورزان اتریشی باید استفاده از نیتروژن را بر مبنای علائم تعدیل کنند. در سال 2006 با کاهش مقدار نیتروژن در 16 مورد آزمایشی گندم زمستانه و 17 نمونه آزمایشی جوی بهاره، معلوم شد که میزان نیتروژن سودآور، به ترتیب 20 و 27 کیلوگرم پایین‌تر از مقدار گندم زمستانه و جوی بهاره در 5 سال اخیر بوده است. میزان نیتروژن سودآور، در گندم زمستانه نشان داد که مقدار پروتئین در این میزان تأثیر بسزایی دارد.
نمونه‌های نیتروژن در دانمارک، بیشتر نیتروژن مصرفی در کود شیمیایی معدنی، مخلوطی از نیترات و سولفات آمونیوم است که حدود 95 درصد آن، کود شیمیایی جامد و مابقی، کود شیمیایی مایع به شکل نیتروژن آمیدی است.
DAAS در سال 2006 سه نمونه مختلف نیتروژن را آزمایش کرده است. 5 نمونه آزمایشی گندم زمستانه با کود شیمیایی نوع 18-23 Sulfammo NS پرورش داده شده است. یک محتوای ترکیبی که NPRO نام دارد، از جلبک‌ دریایی، مشتق و برای بهبود کیفیت آن از نیتروژن نیز استفاده می‌شود.
در سه نمونه آزمایشی در پروتئین یا نیتروژن مصرفی در محصولی که از کود شیمیایی استاندارد Sulfammo و NS-fertilizer مصرف کرده، هیچ تغییر خاصی مشاهده نشده است. در یک نمونه آزمایشی، یک عملکرد اضافی به کاربرد 28 ـ 23 Sulfammo NS افزوده شده است.
در این عملکرد به نظر می‌رسد که اثر آن از سه نمونه کود شیمیایی آزمایش شده بهتر است.
در سه نمونه آزمایشی جوی بهاره در زمین‌های شنی خشن، هنگام استفاده از نیتروژن EN-TEC-fertilizer با ترکیبات نیتروفیکاسیون منع شده در مقایسه با NS-Fertilizer، نیتروژن بهتری وجود دارد. پنج نمونه آزمایشی گندم زمستانه، کود شیمیایی نیتروژن مایع حاوی نیتروژن، اوره بوده و اوره مشتق‌شده از آن، آزمایش شده است. در نمونه آزمایشی، هیچ تأثیر خاصی در محصول یا محتوای پروتئینی انواع نیتروژن آزمایش شده، وجود ندارد و نیتروژن در کود شیمیایی جامد از بین رفته است. این ممکن است به دلیل مقدار پ روتئین در نمونه آزمایشی باشد که بالاست و نیتروژن مصرفی در کود شیمیایی جامد،‌ از حالت عادی بیشتر است.

منگنز

مخصوصاً ‌در جوی زمستانه و تا حدودی گندم زمستانه، وجود منگنز می‌تواند به بروز مشکلات جدی منجر شود. اگر منگنز در پاییز وجود داشته باشد، رشد گیاه در بهار شروع نخواهد شد و هیچ ماده گیاهی فعال بر اثر کاربرد منگنز وجود نخواهد داشت؛ یعنی دانه از بین می‌رود و باید با دانه‌های کشت بهاره دوباره تقویت شود. وجود منگنز در زمین‌های حاوی مقادیر زیادی مواد ارگانیکی و PH بالا قطعی است. مخصوصاً در شمالی‌ترین قسمت Justland منطقه‌ای با چندین نوع منگنز وجود دارد و مشکل بسیار جدی است، تا حدی که بسیاری از کشاورزها، کشت جوی زمستانه را متوقف کرده‌اند.
در سال 2006، واریته‌های مختلف جوی زمستانه برای آمادگی و قابلیت مواجهه با منگنز آزمایش شدند. نمونه آزمایشی از سال 2002 علائم مهمی بین قابلیت واریته‌های مختلف آشکار کرده است، اما در سال 2006، این واریته یک حساسیت بالا برای کاربرد سولفات ترکیبی منگنز با دیگر واریته‌ها نشان داد.
به نظر می‌رسد که هر سال، یک تفاوت عمده بین واریته‌ها وجود دارد که این امر، طبقه‌بندی واریته‌ها را سال به سال تغییر می‌دهد. استفاده از این اطلاعات، برای زمین و واریته‌های سفارشی که در آن، وجود منگنز مشکل ساز است، بسیار سخت خواهد بود. در سال 2006، در فرمولاسیون متفاوت پیشنهادی پاییزه، دو نمونه آزمایشی در جو زمستانه آزمایش شده است. اثر هر گرم منگنز،‌ بین منگنز میکروپلان (منگنزی که با آمین ترکیب شده)‌ با سولفات منگنز، استاندارد، کمتر است. در دو نمونه آزمایشی، تأثیر کودهای شیمیایی در زمین‌های منگنزدار، در چندین نوع جوی زمستانه، مورد بررسی قرار گرفته است. کودهای شیمیایی اگر با نیترویفیکاسیون آمونیوم به نیترات اسیدی و اکسیداسیون تیوسولفات به سولفات آزمایش شده باشد، یک محلول قابل استفاده مناسب‌تر از منگنز می‌توان تهیه کرد. مطابق آزمایش، تأثیر آمونیوم به دلیل وجود نیتروژن است که برای بهبود رشد ضروری می‌باشد و تأثیر آمونیوم با نیترات کلسیم مقایسه شده است.
در دانمارک، بیشتر نیتروژن مصرفی در کود شیمیایی معدنی، مخلوطی از نیترات و سولفات آمونیوم است که حدود 95 درصد آن، کود شیمیایی جامد و مابقی، کود شیمیایی مایع به شکل نیتروژن آمیدی است
مطابق آزمایش اگر سولفات آمونیوم مشتق‌شده از آمونیوم یا تیوسولفات باشد، با تیوسولفات پتاسیم مقایسه می‌شود. در نمونه آزمایشی، در هر مترمربع، 30 کیلوگرم نیتروژن تهیه‌شده از سولفات آمونیوم بسیار مناسب است. مقدار منگنز کمتر بوده و حتی در پاییز و در زمین‌های مرتفع‌تر، مقدار سولفات منگنز بسیار کمتر است. در قسمت‌هایی که مقدار تیوسولفات بیشتر از سولفات آمونیوم است، دانه‌های بیشتری به دست می‌آید.

ریزمغذی‌های دیگر

در سال 2004، تعداد 16 مزرعه انتخاب شده بود که تمام این مزارع براساس طرح ‌EM38 برنامه‌ریزی شد‌ه‌اند. این طرح برای 6 تا 15 خاک متناسب است و گیاهان آن تجزیه شده و مورد بررسی قرار گرفته‌اند. در سال 2004 تحقیقاتی انجام شده که در آن، تأثیر ریزمغذی مخلوط شده با کناره‌های زمین بیان شده است. مقدار محصولات به‌عمل‌آمده و به عمل‌نیامده با استفاده از طرح الکتریکی محصولات اندازه‌گیری شده است. در سال 2005 تا 2006 در محصولات لکه‌دار تجزیه‌شده، خطر کمبود ریزمغذی‌ها نشان داده شد و در اغلب تحقیقات روی قطعه‌ زمین‌های مورد آزمایش،‌ مقدار ریزمغذی‌های اندازه‌گیری‌شده در کناره‌های زمین، قابل ملاحظه نبوده است. تمام آزمایش‌ها با گندم زمستانه یا جوی بهاره انجام و ریزمغذی‌هایی همچون منگنز، مس، روی، برنز (Epso Combitop) در آنها بررسی می‌شوند. غذاهای مخلوط و مخلوطی از ریزمغذی‌ها، مخصوص این آزمایش هستند.

مشاهده بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا