یکی از مشکلاتی که گریبانگیر کشورهای صنعتی شده، باقی ماندن داروها در محصولات دام و طیور است. در این کشورها، نظارت دقیقی روی استفاده از داروها و به خصوص آنتی‌بیوتیک‌ها و هورمون‌ها می‌شود تا از تجمع بقایای دارویی در دام و طیور جلوگیری به عمل آید و متعاقب آن، از آثار بد این داروها روی انسان‌ها نیز پیشگیری شود.
متأسفانه در ایران، اهمیت چندانی به این موضوع داده نشده است، به طوری که مقدار مصرف این داروها کنترل نمی‌شود و مرغداران و دامداران به دلیل عدم آگاهی از زیان‌های ناشی از این داروها به مصرف بی‌رویه آنها می‌پردازند که در نهایت، این محصولات به بازار عرضه می‌شوند و عوارض استفاده از آنها، دامن مصرف‌کنندگان را نیز می‌گیرد.
به دلیل اینکه پرورش طیور، دوران کوتاهی حدود 50 تا 60 روز را دربرمی‌گیرد، برای جلوگیری از بروز بیماری‌ها، استفاده از انواع آنتی‌بیوتیک‌ها، واکسن‌ها و هورمون‌ها ضروری است و از آنجا که مصرف آنها برای انسان امری ثابت شده است، توصیه می‌شود از خرید و مصرف جگر مرغ جلوگیری شود، زیرا این داروها در جگر مرغ متابولیزه می‌شوند و این عضو، مرکز اصلی تجمع آنها می‌گردد. در پوست مرغ نیز به دلیل تجمع بافت چربی، بقایایی از دارو می‌ماند که مصرف‌کننده حتماً باید برای مصرف مرغ، پوست آن را جدا کند.
با توجه به این موضوع که بیماری‌های ناشی از مصرف این گونه دام و طیور به بروز بیماری‌های حاد منجر نمی‌شود و این بیماری‌ها ممکن است در بلندمدت یا حتی در نسل‌های بعدی ظاهر شوند، هزینه‌های بالایی را نیز در طولانی‌مدت برای بخش بهداشت و درمان کشور دربرمی‌گیرد. در حالی که می‌توان با هزینه‌های پایین‌تر، میزان مصرف این داروها را کنترل کرد و از بروز بیماری در جامعه نیز پیشگیری نمود.
