98-6-28
مهندس نرگس گلافرا
چین چگونه از عهده تأمین غذای جمعیت در حال رشد و افزایش تقاضا برای غذا برخواهد آمد؟ آیا این کشور میتواند 34/1 میلیارد نفر جمعیت خود را تا سال 2050 تغذیه کند؟
ژیکومهانگ (Jikum Hung) از آکادمی علوم چین به این پرسشها پاسخ مثبت داد و گفت که تا سال 2020، چین 99 درصد از نظر موادغذایی خودکفا خواهد شد. این موضوع برای مدتی طولانی بر سر زبانها بود و هنگامی که بحث امنیت غذایی چین پیش آمد، بسیاری به رشد سریع اقتصادی، تقاضای بالا برای موادغذایی و افزایش واردات کالاهای غذایی همچون سویا اشاره کردند، اما اغلب این سئوال مطرح میشود که چه کسی موادغذایی مورد نیاز چین را تأمین خواهد کرد؟
او افزود که این سئوال هنگام حضور در گردهمایی «تغذیه جهان» که توسط گروه اکونومیست سازماندهی شده و در 8 فوریه 2012 در شهر ژنو سوئیس برگزار شد، مطرح شد و پاسخ را میتوان اینگونه خلاصه کرد که «چین به فکر خودش خواهد بود.»
هانگ (Hung) به محدوده زمانی 1992 تا 2010 اشاره کرد که در آن سالها چین یک صادرکننده بود، اما در 3 سال گذشته مجبور به واردات شد. او افزود که امنیت غذایی و کالایی قابلتوجه در داخل کشور به وجود آمده است.
هانگ (Hung) توضیح داد که چین به چه شکلی برای دستیابی به این روند، اعمال مدیریت کرده است. در 30 سال گذشته، نرخ رشد کشاورزی چین 4/4 برابر نرخ رشد جمعیت بوده است. او برای تشریح این موضوع، اعدادی را به منظور رشد تولید غلات (74 درصد) بین سالهای 1978 تا 2009 ارائه داده که مبتنی بر رشد چشمگیر تولید دانههای روغنی به میزان 505 درصد در آن برهه زمانی است. مشابه این رشد، تولید گوشت نیز با رشدی بسیار قوی در این 30 سال در بخشهای گوشت مرغ، خوک، گوساله و گوسفند دیده میشود.
سرمایهگذاری
بین سالهای 1984 تا 1997، دولت چین سرمایهگذاریهای عظیمی بین 50 تا 100 میلیارد یوآن (6 تا 12 میلیارد یورو) در هر سال در این بخشها انجام داده است. از سال 1998، این بودجه به 450 میلیارد یوآن (65 میلیارد یورو) تا سال 2008 افزایش یافت که بخشی از این سرمایهگذاریها به سمت آبیاری اراضی هدایت شد. درحال حاضر، حدود 50 درصد اراضی کشاورزی (60 میلیون هکتار) با این سیستمها آبیاری میشوند. در مقایسه، این مقدار اراضی تا سال 1950 حدود 15 میلیون هکتار بوده است. عنصر کلیدی برای سرمایهگذاریها در آینده، واحد تحقیق و توسعه (R&D) خواهد بود.
تغییر روشها
آب همیشه باید به منزله یک عنصر کلیدی در سرمایهگذاریهای کشاورزی به کار گرفته شود و در آینده، مدیریت آّب توجه بسیاری را به خود جلب خواهد کرد. هانگ (Hung) گفت که در 10 سال آینده، حدود 4 هزار میلیارد یوآن (495 میلیارد یورو) در زمینه حفاظت منابع آب سرمایهگذاری خواهد شد که به پیشرفتهایی در زمینه مصرف آب در بخشهای کشاورزی و غیر کشاورزی منتهی میشود. فشار افزایش واردات مواد غذایی، موضوعی است که حکومت چین روی آن کار میکند. هدف از روشهای فوق، دستیابی به 95 درصد خودکفایی در تولید غلات و 100 درصد در سایر مواد غذایی است. علاوه بر چین باید به سرمایهگذاری در آفریقا نیز توجه کرد و نتیجه این اقدامات باید آینده روشنی را در زمینه واردات و صادرات ایجاد کند.
محصول برنج در نیز در طولانی مدت به تعادل و توازنی مثبت خواهد رسید، اما ممکن است کشور چین تا سال 2020 در زمینه گندم و سایر غلات به واردات وابسته باشد. برای سایر محصولات کشاورزی و غذایی از جمله گوشت خوک و مرغ، تعادل مثبتی در سطح بسیار کم قابل پیشبینی است، اما در مورد گوشت گاو و گوسفند اینگونه نیست. چین با در اختیار داشتن فناوریهای روز دنیا، میتواند تا سال 2025 نیاز داخلی خود را به ذرت برطرف کند و در صورت بهرهگیری از فناوری محصولات تراریخته، فرصتهای بهتری را نیز بهدست آورد.
هانگ افزود: کمیته سیاسی چین برای سرمایهگذاری در بخش کشاورزی و پیشرفت در زمینه امنیت غذایی، عزمی جدی دارد. چین به سرمایهگذاریهای سنگین در فناوری، آب و سایر زیرساختهای روستایی، به منظور افزایش در تولید موادغذایی و خودکفایی ادامه خواهد داد. در حالی که انتظار میرود چین به واردات محصولاتی از قبیل پنبه، محصولات غذایی، مواد خوردنی، شکر، لبنیات و … ادامه دهد. در مقابل باید صادرکننده معتبر محصولاتی از قبیل سبزیها، میوهها، شیلات و موادغذایی فرآوریشده تبدیل شود و امنیت جهانی را به وجود آورد. این کشور آمادگی دارد که در جهت افزایش تولید سایر مناطق جهان که دچار کمبود موادغذایی هستند، همکاری کند.