98-2-25
سازمان نظام مهندسی کشاورزی
شایسته است جبران عقبماندگی سال‌های گذشته را جدی بگیرد
این سازمان باید با آموزش‌های کاربردی، آماده معرفی مهندسان متبحر به بخش باشد
اگرچه این نوشتارها را یا نمی‌خوانند و یا به آن واکنش نشان نمی‌دهند و تمام مطالبی که در این چهل سال به عنوان توجیه و تحلیل مطرح شده، شاید روزی بلاخره نسل دلسوزتر با شعارهای واقعی‌تر، مدیریّت‌ها را خالصانه‌تر بر عهده بگیرد و قسمت هر چند اندک را از دید مردم اهل فنّ مورد توجه در مدیریّت‌های خود لحاظ کند.
در جبران صدمات وارده به مردم و کشاورزان، دولت تمام سعی و تلاش خود را به خرج داد که جای قدردانی دارد، ولی اگر بنا بر نظرات کنجکاوان و آینده‌نگران بخواهیم که علل این صدمات را ریشه‌یابی کنیم، صرف‌نظر از تمهیدات فنّی و تخصّصی که وزارت جهاد کشاورزی می‌‌توانست به آن بپردازد، ولی از کنار آن بی‌تفاوت گذشت، میتوان به چندین عامل کلیدی نیز اشاره کرد که به قول رئیس جمهور محترم، دوران این دولت نیز عنقریب به پایان می‌رسد، ولی افتخارات و شاید هم تقصیرهایی میتواند متوجّه این دولت نیز باشد، همان‌گونه که بر دولت‌های قبلی نیز مترتب بوده است، که ذکر آنها شاید بتواند برای دولت بعدی مفید و کارساز باشد و بی‌تفاوتی در مقابل این عوامل از دلسوزان الزامی به نظر برسد، به این امید که شاید نسل بعدی، به ما روزنامه‌نگاران برچسب بی‌تفاوتی و بی‌عرضگی کمتری وارد خواهند ساخت که ما همیشه هم خواب نبوده‌ایم:
1-بدون تعارف بوروکراسی و کاغذبازی‌ها، بیشترین ساختار مدیریّتی دولت بوده است.
2-نظارت‌ها در جلوگیری از فساد، ضعیف عمل کرده و به دارندگان امضاء‌های طلایی، فرصت‌های بیش از موعد اعطاء شده است.
3-توجّه به توصیه‌های کارشناسی بخش خصوصی بسیار سبک شمرده شده است.
4-ارائه آمار و ارقام پیشرفت و رونق با واقعیتها سازگاری نداشته و برنامه‌ریزان در بخش خصوصی را دچار سردرگمی‌ها نموده است.
5-برای اشتغال‌زایی موثّر و اقتصادی مهندسان، حداقل در بخش کشاورزی، سهل‌انگاری‌های بسیاری صورت گرفته‌است، که جبران آن
اجتناب‌ناپذیر است.
در این خصوص، تقصیرها را باید بر عهده سه مرجع و گروه دست‌‌اندر کار واگذار کرد:
الف) دانشکده‌های کشاورزی فارغ التحصیلان مسئولیت‌پذیر آماده به کار تحویل بخش نداده‌اند؛
ب) وزارت جهاد کشاورزی به خاطر ارتباط ضعیف با دانشکده‌ها، سفارش نیروهای کاری را مانند سایر عوامل تولید به دانشکده‌ها منعکس نکرده و در جهت آموزش‌های عملی فارغ‌التحصیلان حتّی در دوران تحصیلی نیز بی‌تفاوتی نشان داده است، که میتوان ادعا کرد که سازمان نظام مهدسی کشاورزی و منابع طبیعی، واقعاً بی‌هدف تشکیل و ادامه کار داده و هنوز هم به نظر می‌رسد که نتواند جبران عقبماندگی های خود را بنماید.
ج) خود دانشجویان و فارغ‌التحصیلان برای فراگیری علوم کاربردی، تلاش لازم را به خرج نداده‌اند و بدین خاطر انگیزه‌های مدرک‌گرایی بر اشتغال‌زایی، غالب بوده است و از این رهگذر صدماتی نه تنها به خودشان، بلکه به واحد‌های تولیدی و بر اقتصاد کشاورزی وارد آمده است و هزاران میلیارد تومان هزینه تحصیلات مهندسان، تا درصد بالایی، به هدر رفته است. امروز حدود 250 هزار مهندس جویای کار از سوی سازمان نظام مهندسی و منابع طبیعی معرفی شده است که بعضی از آنها با زمان فارغ‌التحصیلی، سال‌ها فاصله گرفته‌‌اند که با علوم جدید و مدیریت‌ها متحول امروز آشنایی لازم را ندارند و حتّی با مطالعات مسائل روز کشاورزی جهان و کشورمان، سعی نکرده‌‌اند که به روز باشند و کشاورزی دقیق و اقتصادی را ملاک اشتغال‌زایی خود به کارفرماها و کارآفرین‌ها ثابت کنند. اگر از آن بپرسند تا به حال چند صفحه از مجلات تخصّصی را برای
به‌روز شدن خود از نظر حتی تئوری‌ها مطالعه کرده‌اید، شاید بیش از 5 درصد آنها به شما جواب مثبت نخواهند داد.