آزمـون و ارزشیـابی خـاک و اثـرات آن در تنـش‌هـای محـیـط زیستـی

NEXUS می‌تواند، رابطه آب، غـذا و انرژی را برای تامین امنیت غذایی رقم بزند تأمین آب، غذا و تأمین انرژی برای مردم همزمان امکان ندارند که توسط سازمان ملل به آن پرداخته شود. زیرا در پمپاژ کردن آب، انرژی لازم داریم. برای گزینه مواد غذائی احتیاج به انرژی داریم. حتی اگر دست از آبیاری نیز بکشیم، باز هم کم می‌آوریم، اما انرژی برای تأمین آب لازم است. قیمت برق بر پمپاژ تأثیرگذار است و نسبت‌های ویژه‌ای دارند و گاهی یارانه‌ها را نیز می‌طلبند اثر می‌گذارد. در محدوده ایران که خشکسالی حاکم بوده، و متوسط ریزش در بلند‌مدت 250 میلی‌لیتر بوده، اکثر انرژی‌های پمپاژ هزینه‌زاست و تخریب آب‌های زیر زمینی را دارند و حدود 609 چاه و منابع تغذیه آن‌ها در خط قرمز قرار دارند. از 400 میلیارد متر مکعب ریزش‌ها به مقدار 90 میلیارد متر مکعب برای کشاورزی است. در سال 1393 رشد تعداد چاه‌ها به 800 هزار حلقه رسیده است که قبلاً دو برابر بوده است که 200 هزار حلقه چاه عمیق و بقیه نیمه عمیق هستند که اکثر چاه‌ها در حال برقی شدن هستد. طبق ارقام وزارت نیرو، عمق چاه‌ها افزایش پیدا کرده و برای پمپاژ احتیاج به انرژی بیشتری نیز دارند که 70 درصد افزایش انرژی را می‌طلبد. مصرف گازوئیل تقریباً ثابت بوده، چرا که چاه‌ها به تدریج برقی شده‌اند. قیمت برق کشاورزی ثابت مانده و سایر هزینه‌ها افزایش یافتند ضمن آنکه مبالغ یارانه‌ای نیز افزایش می‌یابند. محصول بیشتر با آب کمتر، گسترش شبکه آبیاری تحت فشار را می‌طلبند. از 7/8 میلیون هکتار اراضی تحت زراعت آبی 8/1 میلیون هکتار تحت فشار داریم که رابطه کشاورزی در مصرف آب و برق را در بردارد. سازمان ملل: گسترش شبکه آبیاری تحت فشار باعث تخریب اراضی شده است، زیر پمپاژها کاهش نمی‌یابند، از یک‌سو مصرف آب را در آبیاری تحت فشار کم کردیم و یا از سوی دیگر به منابع آبهای زیرزمینی فشار وارد می‌کنیم. برای بازسازی منابع آبی، فضاسازی‌ها را نیاز دارد ضمن آنکه استفاده از انرژی‌های سولار، می تواند راه‌کارهای کارسازی باشند که در خاورمیانه و شمال آفریقا کاربرد دارند، از سال 1992 آب به عنوان ارزش ویژه‌ای برای صرفه‌جوئی مورد توجه قرار گرفته‌ است. ارزش‌های اقتصادی آب 1-استفاده غیر اقتصادی مانند جاری شدن آب در زاینده‌رود 2-ارزش استفاده‌ای دیگر برای مصرف در سیستم کشاورزی، محیط زیست و مصرف شرب 3-از طرفی ارزش ذاتی آب مشکل است که تعریف شود که آب برای فضای سبز مصرف می‌شود. ارزش‌های اجتماعی و اقتصادی که به ارزش‌ها و باورها ارتباط دارند. مختصاتی که در استرالیا و کشور شیلی انجام شده که ارزش‌های مبادلات می تواند ارزش آب را تعیین کند که حد انتخابی را مطرح می‌کند. در ایران آب یک کالای عمومی است که هزینه آب از همسایه تحت عنوان خرید آب می‌تواند ارزش آب را مشخص می‌کند. مبلغ خرید آب تابع عواملی است که البته تعمیم به خرید و سپس پرداخت آن، یک ضریب ویژه‌ای را بدست می‌دهد. مثلاً در رقمی با 90 میلی‌لیتر میانگین بارش‌ها که اکثراً در مناطق پسته‌کاری است، آب ارزش فوق‌العاده‌ای دارد. نمایندگان چاه‌ها می‌دانند که عمق چاه، آبدهی و هزینه‌های جابجایی چاه‌ها و غیره را می‌داند و افراد پسته‌کار بسیار غیر‌همگن هستند که از 5/0 هکتار تا چند صد هکتار یا هزاران هکتار، پسته‌کاری می‌کنند. در منطقه، گاهی برخی پسته‌کاران آب‌های سهمیه خود را روی هم می‌ریختند و چاه آب متعلق به یک نفر یا به صورت هیأتی تا 200 نفر بودند که گاهی سهمیه‌های خود را معامله می‌کنند. در تابستان 1387، تعداد 28 نفر را به صورت رندوم مورد ارزیابی قرار دادیم که از هم آب خریداری کرده‌اند. شوری آب از 1000 تا 17 هزار EC داشته‌اند و PH بالائی تا 5/8 را نشان می‌دادند. اما اینکه چه کسانی آب می‌خرند یا می‌فروشند، مزارع قدیمی کمتر علاقه به تجارت آب داشتند و عمق چاه نیز در آن دخالت داشت و کیفیت آب را نیز در آن حالت نشان می‌داد و بین مزرعه و درختان، در تمایل خرید آب نقش داشت که عمق چاه‌ها از 60 تا 400 متر را نشان می‌داد. هزینه نگهداری هر متر مکعب آب نیز خود عامل ارزشیابی آب بود در بین افراد خریدار آب، شخصیت‌ها و با سوادها و کارشناسان و نگرش‌های تاجر معابانه موسوم بودند.