97-5-26
سال‌آوری به معنای محصول بیشتر در یک سال و عدم تولید یا محصول کمتر در سال بعد است.
آنچه در ارتباط مستقیم با تولید محصول است جوانه‌های زایشی و تولید گل است. بنابراین در سال بی‌بار یا پربار درخت، تعداد جوانه‌های زایشی و تولید گل بیشتر است.
در سال بی‌بار (یا نیار) درخت تعداد جوانه‌های زایشی کم یا اصلاً وجود ندارد. حال برای یافتن علت سال‌آوری باید به دنبال دلایل عدم تولید یا تولید بیش از حد جوانه‌های زایشی باشیم.
چنانچه به موقعیت درخت در سال بیار (یا پربار) توجه نشود، در زمان برداشت درخت خسته‌ای را داریم که در حال ریزش یا ازدست‌دادن جوانه‌های سال بعد خود است. در سال بیار درخت میوه در صورت کمبود مواد غذایی و عدم‌تغذیه درست قادر نیست تمام نیاز غذایی میوه‌ها را تأمین کند، بنابراین میوه‌ها در زمان پر شدن از محتوای مواد غذایی موجود برای جوانه‌های سال بعد بهره می‌گیرند.
به عبارتی آن‌ها را تخلیه می‌کنند یا مانع از رسیدن موادغذایی به جوانه‌های سال بعد می‌شوند؛ زیرا میوه‌ها بر سر راه عبور مواد غذایی از برگ به جوانه‌ها قرار دارند. به این ترتیب جوانه‌های سال آینده به خصوص در سال بیار درخت، مواد غذایی کمتری را دریافت می‌کنند یا مواد غذایی خود را از دست داده و تخلیه می‌شوند. با ضعیف‌شدن جوانه‌ها شرایط برای ریزش آن‌ها فراهم می‌شود؛ بنابراین درختی که به دلیل ضعف و خستگی جوانه‌های خود را از دست داده، دیگر توان تولید محصول مناسب را نخواهد داشت.
در سال بیار باید آنقدر مواد غذایی در دسترس درخت باشد تا علاوه بر تأمین مواد غذایی مورد نیاز برای میوه‌ها، بخشی از آن را برای جوانه‌های سال بعد ذخیره کند. به‌طوری‌که میوه‌ها مجبور به استفاده از مواد غذایی جوانه‌های سال بعد نشوند. بنابراین سال‌آوری قابل کنترل است و با تقویت درخت می‌توان حداقل فاصله تولید بین سال بیار (پربار) و نیار (بی‌بار) را کاهش داد.