هروقت که در منطقه‌ها یا استان‌هایی باران می‌بارد، احیای مدیریت‌ها از یادمان می‌رود.
مکانیزاسیون را گاهی تراکتور و کمباین می‌پنداریم و توسعه کشاورزی را در گرو واردات و یا تأمین آن با ارزهای 4200 تومانی اعلام میکنیم. برخی از مسئولان فورمول پیشرفت را به ازای هر دستگاه تراکتور، استفاده از چند ادوات دنباله‌بند معرفی می‌کنند، ولی در عمل به ازای هر ده دستگاه نیرومحرکه، شاید یک یا دو دستگاه ادوات اغلب ناسازگار مورد استفاده قرار می‌گیرند که بهتر است آن را مکانیزاسیون باری به هر جهت بنامیم؛ به‌خصوص آن‌که هنگام برداشت، آه و ناله کمباین‌داران از فقدان سوخت یا لاستیک بلند می‌شود و کشاورزان نیز از ریزش‌های نامتعارف و حداکثری به خاطر فرسوده بودن کمباین‌ها سخن می‌گویند.
مدعیان توسعه، دلسوزی‌های فراوانی برای تأمین نیرومحرکه می‌کنند، ولی حلقه‌های بسیاری از جمله نیروی انسانی مسئولیت‌پذیر، جلوگیری از فشردگی خاک، ایجاد رابطه مناسب و آینده‌ساز بین بذر و کودهای شیمیایی، مدیریت بقایای گیاهی، افزایش ماکرو و میکروارگانیزم‌های خاک و امثالهم را فراموش می‌کنند و در اعلام آمارها به مسئولان مافوق خود تا رئیس‌جمهور، از افزایش اسب‌بخار در هکتار سخن می‌گویند!
شهریور99-سال41-شماره489-ص12
