98-10-55
اعجاز «قرآن» و خارقالعاده بودن آن، تنها به زمان پیامبر اکرم (ص) محدود نمیشود؛ بلکه همچون سندی زنده،
گواهی روشن و برهانی استوار است که بر تارک اعصار و قرون میدرخشد. این حقیقت، امروزه برای دانشمندان کاملاً ملموس است و هر روز از قرآن، حقایق تازهتری کشف میکنند. یکی از علل جاودانی بودن قرآن، همین است که در هر عصری، دانشمندان جهان به فراخور دانش و اطلاعات خود از آن بهره میگیرند.
البته خوانندگان عزیز توجه دارند که «قرآن» کتاب علوم طبیعی نیست و برای تدریس علوم و فنون زندگی که بشر به نیروی تفکر میتواند به آن ها دست یابد، نیامده است و ما هم نباید چنین انتظاری از آن داشته باشیم؛ بلکه قرآن کتاب هدایت، تربیت و انسان سازی است. اگر قرآن چیزی از اسرار علوم و حقایق جهان آفرینش داشته باشد، حتماً برای هدفی تربیتی و اخلاقی یا تعلیم درست توحید و خداشناسی آمده است. نه به عنوان عرضه علوم طبیعی و مانند آن.
به هر حال، حقایقی که قرن ها پس از نزول قرآن کشف شد، بیانگر این نکته است که : «قرآن، وحی الهی و معجزهای جاوید است.»
«دکتر گرینیه» فرانسوی میگوید: «من آیاتی از قرآن را که به علوم پزشکی، بهداشتی و طبیعی ارتباط داشت، دنبال کردم و از کودکی آن ها را فرا گرفتم؛ چنان که کاملاً بدان آگاه شدم و دریافتم که این آیات از هر جهت با معارف و علوم جهانی منطبق است.
در این جا به دو موضوع «باران» و «زوجیت در گیاهان» که دلالت آیات قرآن بر آن ها کاملاً روشن است، می-پردازیم:
قرآن در قسمتی از آیه 30، سوره انبیا میفرماید: «و جعلنا من الماء کل شیء حی» و از آب هر چیزی را زنده گرداندیم».
قرآن منشا حیات و نخستین گهواره جنبندگان را ، «آب» معرفی کرده است. علم زیست شناسی نیز آب را اساس زندگی میداند؛ چنان که در تحقیقاتی که درباره ساختمان عمومی جسم زنده به عمل آمده است، نزدیک به 98 درصد از جسم موجود زنده را آب تشکیل میدهد. در بررسیهای زمین شناسی نیز معلوم شده است که نخستین جنبندگان، ابتدا در دریا میزیستند و بعد به خشکی آمدند.
همان گونه که میدانیم، برای تولید «باران» تنها وجود بخار آب در هوا و اشباع شدن و تقطیر آن، کافی نیست؛ بلکه شرط سومی نیز وجود دارد و آن، عمل لقاح به وسیله باد است. در بروز پدیدههای طبیعی همیشه یک نوع اصطکاک و تاخیر وجود دارد. مثلاً آب در صورت خالص و راکد بودن، ممکن است تا پایین تر از صفر درجه هم برسد؛ اما منجمد نشود؛ یا خیلی دیرتر از صد درجه به غلیان درآید. بخار آب نیز ممکن است با وجود رسیدن به حالت اشباع، تقطیر نشود و یا وقتی تقطیر شد. دانه ها آن قدر ریز و معلق در هوا بمانند که سقوط نکنند و باران نیارد؛ مگر آن که با ذرات نامرئی نمک که به وسیله باد از روی دریاها آورده شده است، نطفههای جذب و آماس کننده تشکیل شود؛ یا مهم تر از آن، رطوبت هوا به دور مواد متبلور برف که در ارتفاعات بالاتر منعقد شدهاند و به وسیله باد پاشیده میشود جمع شوند و بالاخره قطرات ریز اولیه باران در اثر اختلاط، تلاطم و تصادم بادها به هم بپیوندد تا رفته رفته درشت و در اثر وزن نسبتاً زیاد خود، از خلال تودههای ابر دور شوند. خلاصه آن که، تشکیل و تقویت ابر و به ویژه نزول باران یا برف بدون عمل لقاح که با دخالت و تحریک باد صورت میگیرد، عملی نمیشود. حال ببینیم قرآن چه میگوید:
«و ارسلنا الریاح لواقح فانزلنا من السماء ماء فاسقینا کموه و ما انتم له بخازنین» (سوره حجر؟22)؛ «ما بادها را آبستن کننده فرستادیم. پس، از آسمان آب را فرستادیم و شما را از آن سیراب کردیم و شما خزینه دار آن نبودید.»
در این آیه، نزول باران را نتیجه وزش بادها دانسته است.
«مرحوم علامه طباطبایی» در مورد «تصریف الریاح» که در قسمتی از آیه 5 «سوره جاثیه» آمده است، چنین میگوید: «تصریف الریاح، یعنی بادها را از این سو به آن سو گرداندن که فواید عمومی بسیاری دارد. از همه فوایدش عمومیتر، حرکت دادن ابرها به نقاط مختلف جهان است. یکی دیگر، تلقیح گیاهان و سومی دفع عفونت و بوهای بد است».
قرآن در سوره نور، آیه 43 چنین میگوید:
«الم تر ان الله یزجی سحابا ثم یولف بینه ثم یجعله رکاما فتری الودق یخرچ من خلاله و ینزل من السماء من جبال فیها من برد فیصیب به من شیاء و …»؛ «آیا نبینی که خدا براند ابری، پس گردآورد میانش را تا ب گرد آن توده انباشته شود و ببینی باران را که از شکاف های آن بیرون آید و از آسمان و از کوه هایی که در آن هاست، تگرگ بفرستد، پس برساندش به هر که خواهد و …».
پس از اختراع هواپیما و امکان پروازهای بلند بر فراز ابرها، کشف شد که در دل ابرها بر سر مردم، کوه هایی از سوزنهای یخ وجود دارد. قرآن کریم هم با قاطعیت کامل میگوید: «خدا از کوه های یخی که در دل آسمان است، برف، تگرگ و باران نازل میکند.»
زوجیت در گیاهان
«شارل لینه»، گیاه شناس معروف سوئدی در اواسط قرن 18 میلادی کشف کرد که: «در گیاهان نیز جنس نر و ماده وجود دارد.» اما این موضوع محافل کلیسا را چنان خشمگین ساخت که کتابهای او در اروپا تا چند سال به عنوان کتاب های شرک آلود شناخته میشد. قرآن خیلی صرح در آیات بسیاری به این مطلب اشاره میکند؛ از جمله: «اولم یروا الی الارض کم انبتنا فیها من کل زوج کریم: (شعرا/7): «آیا ننگرند به سوی زمین چه فراوان رویانیدیم در آن از هر چیزی جفت کریمی را».
مطلب دیگری نیز در این باب باید گفته شود و آن این است که: «قرآن به زوجیت هر چیزی اشاره دارد: سبحان الذی خلق الازواج کلها…» (یس/36): «منزه است خداوندی که هر چیز را زوج آفرید…»
میدانیم که تمام موجودات این جهان از ذرات اتم و هر دانه اتم هم از دو زوج مختلف که یکی بار منفی و دیگری بار مثبت دارد، تشکیل شده است؛ لذا میتوان اتم را موجودی «زوج» نامید و از طریق تعمیم زوجیت در دل اتمها نتیجه گرفت که : «اساساً عالم ماده براساس زوجیت بنا شده است».